
Varlığıma karşı geliştirdiğim—sahte—alerjiye karşı bir savunmaydı ağlamalarım…Gözyaşlarımı silme bahanesiyle lavaboda yüzüme bir iki su vurduğum o toy anlar…Hemen önümdeki aynadan kendime yönelttiğim kaçak, savunmasız bakışlarım…Ey, her gördüğünden, bir portrenin/öykünün izini sürmeye hevesli acemi sanatkar…
—İyi kotarılmış allak bullak bir bakış, öfke baharatıyla hafifçe tatlandırılmış ayva pembesi göz akları… Nesnesini yitirmiş aşık…
- Laf! (dedim)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder