k e r e m p e

fotograf: paradiso

Orada uzanmak ve hiç açmamak göz kapaklarımı; denizin tuzu, taşların arasından eserken ıslık çalan rüzgâr, adına gece dediğimiz yapış yapış bu vaktin kadim adı karanlık. Orada uzanmak ve beklemek; kabul görmenin göz yaşartan iyiliği; mutluluktan uzak, huzursuzluğa yakın. Orada uzanmak, bir resme konu olmak; romanlarda hiç geçmemiş bir kapanış cümlesinin özlemiyle başlangıcı unutmak.