Filmi başa sarıp baktığımda yerinde yeller esiyordu. “yaşasın!” dedim, “burada kaldım -İki şehir arasında, ne orda ne burada..ortada kaldım.” En alışık olduğum yerdi ortada kalmak, o veya bu şekilde hep ortada kaldım. Her şeyden uzaklaştırıldım, kendimden bile. İtiraf edilememiş onca şeyin birçoğu bana dairse, halâ arayışım kendimedir bunu biliyorum.
(...)
Aslında hepimiz bir yerlerde kendimizi aramaktayız... hatta kendi içimizde bile.Selam ve sevgılerimle.
YanıtlaSil