ş i z o i d

Psikiyatri Kliniği / Gece / İç / 856675 no' lu oda

----------------------------------------------------------------
" iki ayrıntılı düş arasında buruşuk bir yatağın çerçevesinde herkes kendi bedbahtlığını yapışkan bir lolipop gibi emerken bir utanç kaplıyor ki amansız - sanki kara çarşaflara kundaklanmışız namussuz bir ahlak duygusuyla - böyle müsrifçe akıtmak yerine keşke nikahlansaydık beyaz tül biçiminde sahip olduğumuz eninde sonunda bu tuhaf beden değil mi kendi tenine hapis - bir de hiçbir yürekten kucaklaşmaya yer bırakmayan uzun bir ıstırap - buna da şükür tüylerimiz var acıyı hafifletmek için - geceyi belli bir ritimle gıdıklayan süpürgede dudağımı dişliyorum soluğum kesik - şimdi hiçbir şeysin hiçbir şeysin - lağım fareleri gibi önce üfleyip sonra kemiren bu pis gecede zafer benim - daha da diye yükselecek bir ses çıkmıyor ve nedir şimdi bu üstüme yığılı beden (bir cam çatlıyor aramızda) artık giyinmeliyiz - hemen giyinmeliyiz".

......
Neyse ki; ben uzaktan bakmaya alışığım, bir de kaybetmeye dair tatlı bir zaafım var.

.