semih taytak

fotoğraf: umayumay

Ümidi kestim. Yırtılmış yerden nasıl kayar makas, öyle, kolayca. Bunu daha önce hiç denememiştim. Tutunduğum elin arkasında bir vücut olup olmadığını kontrol etmek aklıma gelmemişti. Yollarını burunlarıyla bulan hayvanlar gibi, başımı ensendeki yerine - koklaya koklaya - koyduğum hayalini bozan gerçekleşmemesi değilmiş ki. Gerçekleşmesi ümidiymiş hırpalayıcı olan. Ümit bitti, hayal kalıcı her zaman. Herkese tavsiye ederim; ' ümidi keserek ' dikiliyor güzel elbiseler. Ümidi kesmekle önleniyor israf. Açık bırakılan kapı, kapalısından çok daha tedirginlik verici. Hırdavatçı' dan aldığım kapı desteğini kaldırdım. Pat diye çarparken içim hoplamayacak, hatta belki fark etmem bile. Geride kalanları yoklamanın bir değeri yok. Hepsini sana bıraktım, zaman nasılsa çarelerine bakar. Ümit biraz zavallı bir hismiş, amip(!)imsi. Artık kendim dahil kimsenin mutluluğundan sorumlu değilim. Yasak arzu doğururmuş. Ben dönene kadar da sana burası yasak olsun. Mesafe dediğin nedir ki ?

Hiçkimse arzudan hızlı koşamaz, daha uzağa gidemez nasılsa...