Kendinle yüzleşmenin gerekliliğiyle kavrulan dünya, gerçeklik kisvesinden henüz kurtulamamışken, kendi gerçeğini arama gayreti tüketiyor aklı. Gerçekliği kaydırıp, uzatıp esnetip salıvermeli boşluğa..hangi hâli hoşuna giderse. Gerçekle işim
iz ne? O, kanmak için bir mucize sana bana, gerisi de uydurmaca üretilip sunulmakta ötekine berikine..bize ne?. Gerçekliğimi duygularda buldum dersem de kime ne?. Elimde olansa, hoş bir bilmece. Bağışıklık yapmadığı sürece, uçuşsun çarpa çarpa alem denilen tek bir noktaya. Titretiyorsa yüreği işte o zaman..(müsaadenizle)
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder