3 Kasım 2009 Salı

Başlıksız / lık

Neden rutin beni de uyuşturamadı? Ya da neden buna ben izin vermedim. Şu anda gözümün önüne gelen çocukluğumun eski bir parkı. Yol kenarı. Tren yolu üstü. Gölgelik banklar. Kimbilir hangi bankanın adı yazıyordu üstlerinde.. ki o zamanlar her köşede bu kadar banka yoktu memleketimde. O arada bir yerlerde zaman kırılmış olmalı. Dizide dedikleri gibi “where we are” değil asıl soru, “when we are”.Ben nerdeydim herkes değişirken, büyürken? İçimdeki küçük çocuk neden bu kadar ısrarlı? Neden yazdıkların karşısında dehşete düştüm ve parmaklarım klavyenin üstünde titredim kaldım?
Sen, bana benzeme. Ben emekliyorum hayatı, sen kalk ve yürü.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder