2 Nisan 2012 Pazartesi

m e n ü

fotograf: umayumay

Yavaş yavaş azın tadına varmayı anlıyorum, yanmadan erimeyi, orta derecede, uzun sürede pişmeyi deniyorum. Zamanla yarışım da yok, kazanmakla ilişkim de. Isınıyorum; ısındıkça başka bir şeye dönüştüğünü görüyorum tek başına anlamsız içeriğimin, kalbin mucizevi simyası. Fırından çıkıyorum sonra, gözeneklerimi itaatle açıyorum. Sıcak, ıslak, arttıran bir his bu. Kimsenin ilk 10'u arasına girmeyecek iddiasız bir tarif: hoşlanmak. Hüneri sükûn. İçime akanı emdikçe yumuşayıp, lezzetleniyorum. Koyu bir vişne yerleşiyor dudaklarıma, sessizce soluyorum rayihamı.

Merhaba b a h a r .
(...)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder