19 Mart 2012 Pazartesi

z o o m



Pencereden bakınca;
eksikliğimizin cıva saatinde düzenli ararlarla düşen su damlaları, gerçekdışı saatlerimizin sınırlarını çiziyordu. Hiçbir şey kayda değmez uzağım benim, hiçbir şeyin kayda değmediğini bilmenin ne kadar hoş olduğunu bilmekten başka...
Pencereden bakınca;
ah ezilmiş mutluluk.. Ah sürekli kavşaklarda olma hali. Düş görüyorum ve bilincimin arkasında bir şey benimle birlikte düş görüyor. Varolmayan bu başka birinin düşü değil miyim belki de ben.. pencereden bakınca.
(...)

1 yorum:

  1. Hayat bazen kâbus bazen de düş gibi görünüyor insana.. Tarifsizlik böyle olsa gerek.

    YanıtlaSil