Sahici dünyalardaki içtenliğin ve rengin mekansal boyutundaki dışavurumu

Bu başlık bir yazının ( Meryem Salahi’ nin Resimleri üzerine ) başlığıdır. Bir romanın, bir filmin de başlığı olabililrdi kuşkusuz. Yalnız, belli bir ayrıma sahip olarak, belirli özgün bir çizgisel ve renksel yaratının üzerine yazılan bir yazının başlığıdır. Bir başka deyişle, resim denilen romanın bir kesitini dile getirmektedir. Resim ve roman. Bağdaşan ve karışan ya da bağdaşmayan ve uzaklaşan iki aynı, ya da ayrı şey. Her ikisi de, insanın varolma ve varolarak biçimlendirme serüveninden birisi. Bu yeni ve heyecanlı serüvene henüz yeni çıkmış o. Resimleri de içi gibi kıpır kıpır. Resimlerinde; sanatın üzerimize doğacak olan anlatım ve etkileme izlerini aktarmaya çabalamış. Sahici, savunduğu pek çok argümanı bir bir ve yüksek sesle tekrarlayarak. Farklı coğrafyanın farklı ( aslında farklıymış gibi gelen ) kültürlerini bir arada yoğurarak ve hep bir an önce tümünü paylaşmak istemenin telaşıyla…

Aradaki dağları ( ki dağ onun hep içinde yer almış) yaygın renk lekelerine çevirerek, küçük odaklanmış renk beneklerini ve onların da figürlere dönüşümünü aktarmış. Bu algılama ile birlikte, tek boyutta, resimlerin genel boyutunda iki ayrı, ama birleşen, birleşirken de iki ayrı görsel ve biçimsel işlevi yüklenen boyamada dışavurumcu teknik sunmuş. Bu teknikte, salt ve yalın bir anlatım, resimsel dile getiriş biçemi doğurmuş. Bu salt ve yalın oluş ise, somutsal görüntülerde, soyut bir belirlemeye uzatmış. Dolayısıyla; hem dışavurumcu, hem soyut, hem de duygusal naiflik ( kendi dağından hem uzak – hem yakın olmak ) bileşkesinde renklere, onların getirmiş oldukları, mekansal olmayan mekansal boyuttaki figürlere dökülmüşler. Bu çözümleme, o ( bu ) ülkenin yerel kültürünün verileriyle donatılınca, sanki bir tür gerçek-üstü bir resmedişle, basiti gerçeğin ötesine ulaştırmayı amaçlamış olmakta.

Renk’siz - Dağ’sız kalma Meryem.

S.T. / 3. Haziran.2009
Cihangir Sanat