Yağışlı bir akşam üzeri. Üsküdar iskelesi önü. Yoğun bir insan trafiği; vapurlara, motorlara, otobüslere ulaşmaya çalışıyor. Gazete, sandviç büfelerinin arasında orta yaşlarında, avurtları çökmüş, kara kuru bir simitçi. Önündeki simit sepetinin üzerini yağmurdan korumak için naylonla kaplamış, simitler görünmüyor nerdeyse. Birkaç metre karşısında bir başkası, o da (yüz hatları ve şivesiyle kardeşi kadar bir benzeri) çin malı naylon şemsiyeleri satmaya çalışıyor.
- Hadi yağmuraa, yağmuraaa!
Simitçi sırılsıklam olmuş, sesi nerdeyse hiç çıkmıyor. Her ikisinin arasından insanlar telaşla geçip gitmekteler. Zaman, zaman ikisi de göz göze geliyorlar. Simitçi umursamaz bir tavır ve kendine has şivesiyle şemsiyeciye doğru alçak bir sesle ve omuzlarını kaldırarak;
- yağmıyor ki, yağmıyor ki..diye sesleniyor ve ses tonunu değiştirerek sıklıkla tekrarlıyor.
- .....
- yağmur yağmıyor, yağmıyor ki..
Şemsiyeci hem satış telaşında, hem de sinir olmuş bir ifadeyle takip ediyor onu ( demek ki bu böyle bir süredir devam ediyormuş).
Artık dayanamıyor simitçi. O da gökyüzünü gösterip tepki veriyor.
- yağıyor ya !!
Diğeri sinir bozucu bir tonda tekrarlıyor.
- yağmıyor, yağmıyor ki...
Simitçi yağmurdan sırılsıklam, şemsiyecinin elinde 3 tane açılmış var, keyfi yerinde gibi ama sinirlerini bozan adam karşısında devam ediyor;
- yağmıyor ki, yağmur yağmıyor ki...
Şemsiyeci dayanamayıp küfür etmeye başlıyor ama ne fayda...
Uzaklaşırken, her ikisi de sattıklarını unutmuşlar, bir it dalaşındalar sanki. Diğer sesler ve resimler karıyor kadraja, hava daha kararıyor...
Kamera yükselirken yağmur daha da artarak yağıyor...
....
22. Aralık. 2008
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder