22 Temmuz 2009 Çarşamba

Açılır yastıkta kocaman gözleri gülümün.
Dumanlı dağ gölleri gibidirler henüz,
içlerinden mavi balıklar geçer kıvıltılarla,
diplerinde yeşil çamlar durur
bakarlar derin, dümdüz
rüyalarımın sonu, sabah karanlığına pırıl pırıl vurur
aydınlanırım
kendi kendimi görüp yeniden tanırım
kıyasıya bahtiyarımdır
azıcık utanırım
ama azıcık.
Yolculuğa hazır bir yelken gibidir
aydınlık bir yelken gibi
sabahleyin odamızda karanlık.
Gülüm çıkar yataktan bir kayısı gibi çıplak.
Mavi afişteki güvercin gibi aktır
sabah karanlığında yatak.

N.H.R.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder