@a

foto: umayumay

Benim yaldızlı dizelerim yok. Diz çökünce acıyan dizlerim var. Kimse önümde diz çökmedi bugüne kadar. Kimse bana o kadar değer vermedi. Cebimdeki sümüklü mendiller bile daha çok merhamet gördü benden. En azından ucundan tutulup çöpe atıldılar.Beni kimse çöpe de atmadı. Kıyamadığından değil. Layık görmedi, yokmuşum gibi davranmak işlerine geldi. Yokmuşum gibi olmak benim de işime geldi o zamanlar. Yokken yaşamazsın, yokken yürümezsin, yokken düşünmezsin, yokken düşmezsin. Düştüm ben. Beynimin üstüne geldim. Atladığım katta kadınlar hamamı vardı. Herkes çıplaktı. O zaman atladım işte; yoktan var olmuştum ama ne yapmak için?
İçim rahat etmedi.

Ben de gittim... söküklerimi diktim?