s a k i n l i k

foto: umayumay

Açık pencereden içeri küçücük periler giriyor. Bu perileri kimse göremez, bana müthiş bir şey söylüyor periler, gülüyorum. Bir keresinde güldüğüm için azar işitmiştim ama bu aklıma gelmiyor o anda. Sanki gözümde güneş gözlükleri var ve bacaklarımda kuru buz, ürperiyorum biraz daha kendimde olsam sana söylemek istediğim şeyler var. Biraz daha kendimde olsam yapmak istediğim şeyler, ama düşüyorum, çığlığım pencerenin dışından geliyor. Sanki birinin karnını deşiyor olmalılar, öyle bir haykırıyorum ki, içimdeki (!) canhıraş ağzımdan fırlıyor. Kocaman korkunç bir (!) senin umurunda olmayan, ben hafifliyorum.Tek elinle kaldırıyorsun beni o kadar hafifliyorum. Üfleme sakın, üflesen uçarım. Gözlerine bakıyorum acaba aynı şeyleri mi görüyoruz gözlerinde, bunlardan bambaşka bir alem. Bak ben kendimi tamamen nasıl bıraktım şimdi ölsem: Sessiz uyandım. sessizlikten daha sonsuz sesin (uyu) dedi uyudum. Bir kirpik bir kirpik, bir unutuş, bir dip bir bacak, bir bacak bir peri, bir kuş bir daha...

Hiç bakma, uçtu ve gitti bile. Ben de. .