O kadar kişi arasından kendini araladı önce, sonra dönüp baktı dikkatlice.Tanıyormuş gibi. Oysa, ilk defa karşılaştık biz onunla. Nerden tanıyabilirdi ki beni? şimdi çoraplarını giyiyor, rüya-dünyanın kapısı örtülüyor. Artık bu 'deja vu'yla başa çıkmak zor geliyor. Fark etmez, hepsi aynı kapıya çıkıyor. Hafıza ve hayat, rüya ve sabah arasındaki kapı. Açmanın yolunu bulamıyorum. Çilingirin ' 24 saat hizmetteyim' diye vermiş olduğu numara da hizmet dışı.
Gitme diyorum / ama içimden. Kal diyorum / ama içimden. İçim içime sığmıyor.
Bütün bunlardan sonra, şimdi kuşbakışı kendimi izliyorum . Şaşarak... .
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder