b i a t

fotograf: umayumay

Psikiyatri Kliniği / Gece / İç / 32442 no' lu oda

--------------------------------------------------------------
Uyanık olan zihnim, birdenbire yakındaki nesneleri terkediyor. Arzularım, tam olarak ne istiyorsam, onu oluşturma amacını güdüyor. Ben onların projelerini tersine çeviriyorum. Baştan alıyorum; düzelterek mükemmelleştiriyorum. Büyük bir gürültü beni yukardan aşağı hızla atıveriyor. İkiye bölünmüş oluyorum. Kendimi, tam da bedenimin olduğu yerde düşmüş buluyorum. Kendimi iki ayrı kişi olarak algılıyorum. Bu iki 'var olma', iki 'bulunma' arasında, simetrik süreli bir değişme oluyor. Birbiriyle iletişimsiz iki dünyada işlerim var. Düş görüyorum ya da uyanığım. Görüyorum ya da biçimlendiriyorum. Ellerimden veya masamdan coşkularımın tezgahlandığı mekanlara gidiyorum ve gerçeğe dönüyorum...
..........
Piksel zengini telefon ekranıma düşen esemes sesiyle uyandım. Geceleri balkondan balkona da olsa görüştüğümüz

W. Shakespeare göndermiş: " Bir kusur işlediysek biz gölgeler. Şöyle düşünün, herşey yoluna girer. Diyelim uyukluyordunuz koltuğunuzda, bu hayaller görünürken huzurunuzda. Bayanlar, baylar, çılgın oyunumuzu ( ki yalnız bir düşdü onun konusu ) yermeyin çok. Bizi bağışlarsınız, gelecek sefere daha iyisini yaparız."
(...) ciddiye aldım.
.